De eerste stap...

Ik erken mijn verslaving: ik sta machteloos tegenover alcohol.

Zo, het is gezegd. Misschien niet hardop, maar in mijn hoofd en hart ben ik eindelijk eerlijk tegen mijzelf geworden. Ik heb een alcoholprobleem. En dat zorgde lange tijd voor een constante strijd in mijn leven. Het stond als een hoge muur tussen mij, mijn naasten, en God in.

De eerste stap was erkennen dat het zo niet langer kon. Dat ik deze strijd in mijn eentje niet zou gaan winnen. Mijn lichaam en geest riepen constant om wijn. Elke dag draaiden mijn gedachten van 's morgens vroeg tot 's avonds laat om dat ene onderwerp: wanneer en hoeveel kan ik vandaag drinken? Het kostte me zoveel tijd en energie!

Terwijl ik mijn dagelijkse dingen deed, was op de achtergrond altijd de alcohol aanwezig. Had ik nog wel genoeg in huis? Wanneer kon ik het eerste glas nemen? En daarnaast het schuldgevoel: ik ben zó verkeerd bezig...! Een eenzame strijd.

Ik wil dit niet meer!

Heel vaak heb ik gedacht: morgen stop ik echt! Of ga ik in elk geval minderen. Toch bleef de verslaving sterker, tot ik het punt bereikte, dat alles in mij riep: ik wil dit niet meer!

Niemand wist van mijn strijd, alleen bij God durfde ik mijn wanhoop uit te spreken. Hij heeft mij gedragen, ook in de donkerste momenten. Bij Hem hoefde ik de schijn niet op te houden en niet bang te zijn voor veroordeling. Door het offer van Jezus heb ik vrije toegang tot mijn Hemelse Vader. En mag ik komen zoals ik ben, met mijn verslaving en al mijn vragen.

Die wetenschap zorgde ervoor dat ik uiteindelijk mijn schaamte los durfde te laten en mijn geheim met anderen kon delen. Mijn identiteit ligt immers niet in mijn verslaving, of in het herstel daarvan, maar in Christus. Ik ben Gods geliefde kind. Dat is allesbepalend voor de manier waarop ik naar mezelf kijk.

De eerste stap was toegeven dat ik helemaal klaar was met mijn verslaving, dat ik het niet meer wilde! De eerste stap was de keuze om te stoppen met drinken. Volledig en voorgoed. Mét het besef dat ik dat niet alleen kon. En ook niet alleen wilde. Gelukkig wees God mij daarin de weg.

Geen toeval

Meestal is er een duidelijke aanleiding om de eerste stap te zetten. In mijn geval was het een preek tijdens een zondagse dienst, over David en Goliath. Op de vraag wie mijn Goliath was, kon ik maar één antwoord geven: wijn. Dat was het moment dat ik besloot de strijd op te geven en het aan God over te laten. En om hulp te gaan zoeken.

Als je de geschiedenis van David en Goliath in een groter geheel plaatst, zie je de strijd tussen Jezus en satan, die nodig was om ons vrij te kopen en een nieuw, eeuwig leven te geven. We weten Wie de grote Overwinnaar is! Daarom heb ik mijn alcoholverslaving én het herstel daarvan in Zijn handen gelegd. En komt vaak de tekst van Opwekking 760 in mijn gedachten:

'Ik weet Wie voor mij uitgaat,

en standhoudt achter mij.

God van de hemellegers,

U voert de strijd voor mij!'

Het is geen toeval dat jij dit leest. De Heere God heeft je behoud op het oog! Zit jij op de bodem van je verslaving? Geef je last aan Jezus. Hij wil jouw dorst lessen met Levend Water, waaruit je kracht ontvangt om op te staan en de eerste stap te zetten.