De vijfde stap

Ik beken mijn misstappen tegenover mijzelf en anderen.

Het vertellen van je verhaal aan iemand anders is een behoorlijk spannende stap. Voor mij wel tenminste. Niemand wist namelijk dat ik een alcoholprobleem had. Daarom ben ik, zeker in het begin, voorzichtig geweest met het prijsgeven ervan.

Het is goed om de opgemaakte balans uit stap vier te delen met iemand anders. Maar wie kies je daarvoor uit? Dat kan je partner of een goede vriendin zijn, maar ook een huisarts of iemand uit de kerk. Of de AA-groep, die vol ervaringsdeskundigen zit. In elk geval iemand met een luisterend oor en een begripvolle houding.

Ik heb mijn verhaal als geheel verteld aan een psycholoog. De grote lijnen zijn best goed in één gesprek te benoemen. De lastige herinneringen, die pijn doen of schaamte oproepen, heb ik meer als losse flarden met mijn man besproken. Zulke gedachten komen vaak boven op onverwachte momenten. Als een situatie me herinnert aan iets uit mijn alcoholverleden bijvoorbeeld. Of als ik een documentaire zie, die raakt aan mijn eigen ervaringen. Het is niet altijd nodig die gevoelens te delen, zeker als ze niet relevant zijn voor de ander. Dan is het genoeg ze aan God te geven en vervolgens los te laten.

Hoewel ik mijn alcoholverslaving aan God heb gegeven en beleden, was het goed en bevrijdend om het hele verhaal hardop aan iemand anders te vertellen.

Over je verslaving vertellen en misstappen toegeven. Herinneringen toelaten en uitspreken. Gemakkelijk is dat zeker niet. De schijn ophouden, is er namelijk niet meer bij. Daarom vond ik het fijn om mijn verhaal te kunnen doen aan een professional, die me daarbij hielp en met nieuwe inzichten kwam. Zo leerde ik mijn verleden beter begrijpen en kan ik patronen nu eerder herkennen. Alles is uitgesproken en krijgt langzamerhand een plekje. Nu vertel ik alleen nog over mijn alcoholverleden als het belangrijk is in een bepaalde situatie, of als ik er een ander mee kan helpen.

Door de tijd heen ben ik veel opener geworden over mijn verslaving, hoewel ik selectief blijf in de details, die ik vertel. Ik krijg verbaasde reacties uit mijn omgeving. 'Jij? Verslaafd? Dat had ik echt nooit gedacht!' Vervolgens ontstaat er vaak een mooi gesprek. Het delen van mijn verhaal haalt de zwaarte eraf. Toen ik nog midden in mijn verslaving zat, was het ondenkbaar daar met iemand over te praten. Van buiten leek alles perfect te gaan. Toch was ik vaak wanhopig aan het Googelen of ik iets kon vinden over verslaafde christenvrouwen. Ik zocht iemand, die het zou begrijpen.

Daarom deze blog. Voor vrouwen, die nu hetzelfde doen: in stilte worstelen en geen uitweg uit de alcohol zien. Die is er wel! Bij God zijn alle dingen mogelijk. Je bent altijd welkom een bericht of mail te sturen. Ik weet wat je doormaakt en wil graag luisteren naar je verhaal. Het is zó bevrijdend om open te worden naar onze hemelse Vader, maar ook naar elkaar!

Wat een troost dat ik mijn misstappen uit het verleden én die van vandaag bij Jezus mag brengen.

Als we zeggen dat we nooit ongehoorzaam zijn aan God, houden we onszelf voor de gek. Dan leven we niet vanuit Gods waarheid. Maar als we het aan God vertellen als we verkeerd hebben gedaan en Hem om vergeving vragen, dan vergeeft Hij ons. Dan wast Hij ons weer schoon van elke ongehoorzaamheid, zoals Hij heeft beloofd. Want Hij doet altijd wat Hij heeft gezegd.

(1 Johannes 1 : 8 en 9)