Dit was mijn week!

Maandag

Deze eerste dag na de kerstvakantie starten we wederom met het thuisonderwijs. Daniël haalt gelaten het krat waar zijn schoolspullen inzitten uit het kantoor. Hij mag vanmorgen boven werken, dan kan ik ondertussen een artikel afmaken. Daan vindt zelfstandig werken moeilijk. Hij denkt al snel dat hij iets niet snapt, maar op het moment dat ik het uit wil leggen, wuift hij me weg. "O ja, ik weet het toch al!" We hebben een dagindeling gemaakt, die we zoveel mogelijk aanhouden. Toch ben ik daar niet al te strak in. Loopt het anders, dan is dat ook goed. Iedere morgen starten we om negen uur met school. Arian zit op zijn kamer en doet eigenlijk alles zelf. Heel af en toe komt hij uitleg vragen voor een som (die ik vaak ook niet begrijp, want onze wandelende wikipedia heeft nogal uitdagende verrijkingsstof). Rond half elf houden we een half uurtje pauze. Daarin kan ik dan even rustig een bakkie doen een een nieuwe draai was aanzetten. Aan het einde van de ochtend is Daan meestal wel klaar met de belangrijkste vakken. 's Middags staat er dan nog Engels (Holmwoods) en twintig minuten lezen op het programma. Daarna is het tijd om te spelen. Lekker naar buiten!

Over het thuisonderwijs schreef ik deze column in Eilanden-Nieuws (rechtsboven).

Deze week is er een week van bidden en vasten binnen onze gemeente. Er is een mooi boekje gemaakt, dat als leidraad dient. Voor elke dag staan er drie korte stukjes in met een Bijbelgedeelte en een verwerking. 's Avonds ga ik naar het gebedsuur in de kerk. We zijn daar met een klein groepje, omdat de meeste mensen de bijeenkomst online volgen. Het is goed en fijn om samen te zijn. Toch vind ik het nog altijd lastig om in een groepje hardop te bidden. Zo gemakkelijk als ik zinnen maak bij het schrijven, zo lastig vind ik het om dat al pratend te doen. Gelukkig maakt het voor God niet uit, Hij ziet alleen ons hart aan.

Dinsdag

Opnieuw lekker aan de bak! Ik moet zeggen dat de jongens het thuisonderwijs goed oppakken. De routine van de eerste gedeeltelijke lockdown zit er nog steeds in. Vanmorgen zit Daniël aan de grote tafel beneden, zodat ik ondertussen iets in huis kan doen. Dat is hard nodig na de kerstvakantie. Ik haal de hoezen van de fauteuils en stop ze in de wasmachine. Daarna gaan ze op een lage temperatuur in de droger. Wat knappen ze op! En ze ruiken bovendien heerlijk door de parfum bij de was, die ik heb gebruikt. Ondertussen help ik Daan, die er niet zoveel zin in heeft vandaag. Helaas moet hij van juf Mama gewoon zijn werk afmaken. Gelukkig komt er als stok achter de deur een vriendje spelen. Voor die tijd moet hij dus wel klaar zijn!

's Middags ga ik even bij mijn vader langs om een bakkie te doen. Dat vindt hij fijn. Hoewel zijn oren het niet meer zo goed doen, kunnen we één op één goed met elkaar praten.

Ik merk dat ik het bidden en vasten best lastig vind. Het vasten bestaat voor mij uit het niet kijken van YouTube, Netflix en video's op social media. Eigenlijk heb ik daar nu niet eens zoveel moeite mee, omdat de dagen druk zijn met alle kids thuis én mijn eigen werk. Wel merk ik hoeveel tijd ik normaal gesproken aan het kijken besteed. Zomaar even tussendoor of onder het koken en opruimen. En bij de strijk of het vouwen van de was. Ik word erbij bepaald dat we onze tijd maar één keer kunnen besteden. Hoe doen we dat? Het Bijbellezen en bidden vind ik moeilijk, vanwege de vele ruis in huis. Het is alsof mijn hart er niet in mee kan komen, omdat het wéér iets is dat op mijn to do-lijstje staat. Klinkt misschien oneerbiedig, maar zo bedoel ik het niet. Het is gewoon een beetje veel allemaal. En als ik dan bijzondere en bemoedigende ervaringen van anderen hoor of lees in de app, (die ook nog eens heel mooi hardop kunnen bidden en daarbij aan alles en iedereen denken), maakt me dat onzeker en een beetje kriegel, waar ik me dan weer schuldig over voel. Mijn hoofd zit vol en ik voel vrij weinig. Dat vertel ik dan maar in een stil gebed aan God. Wat moet ik anders? 's Avonds ga ik lekker lang in bad met mijn verstand op nul, maar het knagende gevoel blijft.

Woensdag

We hebben het schoolritme aardig te pakken. Daniël heeft er zin in vandaag en gaat lekker aan het werk. Dat geeft mij mooi de tijd om de was weg te werken. Hoewel ik me nog steeds een beetje down voel, zingen er allerlei mooie liederen door mijn hoofd. Die teksten bemoedigen me en laten me weten dat God er altijd is, ook al ervaar ik dat soms heel anders.

's Avonds ga ik naar de AA-meeting. We zijn maar met z'n viertjes deze keer. En het gesprek komt zomaar op kerk, geloof en God. Hoe bijzonder! Juist in deze dagen dat ik twijfel aan mijn geloof en teveel in mijzelf zit te wroeten, mag ik vertellen hoe groot God is. Een regelrechte knipoog uit de hemel, waarmee ik weer verder kan. Ja Heer, U bent mijn God!

Donderdag

Mijn vader is jarig, zevenentachtig is hij geworden! Zodra Daan 's middags naar een vriendje is vertrokken, rijd ik naar het verpleeghuis. Mét een nieuwe laptop voor pa. Die heeft hij overigens zelf gekocht, maar wij hebben hem alvast voor hem ingericht. Van ons krijgt hij er speakers bij, die lekker hard gezet kunnen worden. Kan hij in elk geval weer naar De Rijdende Rechter en Rail Away kijken. Pa is in zijn sas met deze nieuwe gadget. Sinds zijn oude laptop kapot is, deed hij alles op een tablet, waar hij niet zo heel goed mee overweg kon. Nu heeft hij weer een normaal toetsenbord, dat scheelt al de helft.

Als ik later die middag weer naar huis ga, is hij ijverig bezig met het verkennen van de mogelijkheden. Mij wachten nog vijf te schrijven artikelen over thermoboxen. Morgen mag ik er nog vijf doen.

Vanavond bezoek ik opnieuw de gebedsbijeenkomst in de kerk. Ik heb een mooi gesprek met twee andere vrouwen, waarin ik vertel over mijn twijfel en dat ik het niet zo goed weet, maar ook over het mooie gesprek bij AA. Het is fijn om met en voor elkaar te bidden.

Vrijdag

De laatste 'schooldag' van de week. Daan en ik gaan er even hard tegenaan, zodat hij aan het eind van de ochtend al helemaal klaar is. Ik werk vandaag aan mijn vijf artikelen. Die moeten voor vier uur ingeleverd worden en dat haal ik gelukkig ruimschoots. Ik ben ook bezig met mijn boek. Dat gaat niet hoofdstuk na hoofdstuk, maar vooral fragmentarisch. Zodra er iets in me opkomt, ga ik daarmee aan de slag. Dat is bij tijden best confronterend, want hoewel het verhaal fictief is, verwerk ik er veel eigen ervaringen in. Ik voel dan echt weer even hoe het was. Even ben ík die vrouw weer, die zo eenzaam worstelde met de alcohol en dagelijks strijd leverde. Al die fragmenten zal ik later rangschikken, zodat ik een doorgaande lijn creëer en er een logisch verhaal ontstaat. Het is tegelijk ook heel gaaf en helend om hiermee bezig te zijn. Ik weet me daarin afhankelijk van God. Hij schrijft het boek in mijn gedachten.

's Avonds volgen BJ en ik online het gebedsuur. Fijn om op die manier betrokken te kunnen zijn.

Zaterdag

Het heeft gevroren en alles is wit! Daniël en zijn vriendje genieten van de stukken ijs die ze vinden. Wat is het mooi buiten! Na het middageten doen BJ en ik een rondje berg met Tommie en we zijn lang niet de enigen. Het heerlijke weer trekt veel mensen naar buiten. Logisch ook, we zitten nu eenmaal hele weken binnen met z'n allen. En daar zijn we voorlopig nog niet vanaf, ben ik bang.

Ik ga nog even bij mijn vader om een bakkie en daarna is het alweer bijna tijd om te eten. BJ trakteert op Chinees eten, wat met gejuich wordt ontvangen. Lekker om een keertje niet te hoeven koken!

Zaterdagavond is onze standaard familieavond met spelletjes (Mario Kart!) en Wie is de Mol? De jongens mogen lang opblijven. Het was een heerlijke dag!

Zondag

We kijken via YouTube naar de dienst van onze gemeente. De preek en de liederen zijn bemoedigend en richten mijn oog weer op Jezus. Eindelijk komt er opluchting: ik kan afzien van mezelf en me weer verheugen in Hem, mijn Koning en mijn God.

Na de dienst stappen we in de auto en rijden we naar Battenoord, waar we met de jongens en Tommie een mooie wandeling door het natuurgebied maken. Ik zoek gladde stenen om 'happy stones' van te maken. Het is heerlijk aan het water. Tommie raast als een malle door het zand en de jongens gooien steentjes en spetteren er lekker op los.

Thuis eten we een broodje kroket en hebben we een rustig middagje. Tommie is niet helemaal lekker, die heeft teveel zand gehapt en een stuk wier opgegeten. Maar als hij zijn maag heeft leeggekiept, is het weer over en komt hij bedelen om een kluif.

Nu is het bijna bedtijd voor Daan. Ik ga maar vast zijn kleren klaarleggen. Want morgen mogen we weer...