Dit was mijn week!

Maandag

Het is een week met allerlei afspraken, maar ook leuke dingen! Vandaag hebben we 11:30 uur een gesprek voor één van onze kinderen. Dat betekent roetsroets door het huis heen en op weg naar Bergen op Zoom. Na de afspraak rijden we (op verzoek van kind) door de MacDrive voor een portie kipnuggets en een cappuccino. Dat smaakt goed! Eenmaal thuis ga ik verder aan het huishouden: bedden die ik afgehaald heb weer opmaken, een nieuwe draai wasgoed aanzetten en een was uit de droger opvouwen. Dan komen de jongens alweer thuis. Arian, die de seconden tot zijn verjaardag aftelt, zit kwijlend voor zijn klaarstaande cadeau: een Legokraan. Hij heeft zelf ijverig mee gespaard om het ding in huis te krijgen. Nu kan hij niet wachten tot de doos eindelijk open mag. Ik knutsel aan de eettafel de traktatie in elkaar. Zo leuk om te doen!

Dinsdag

Werk aan de winkel vandaag. Er ligt een schrijfopdracht te wachten voor een website over gezondheid. Ook voor mij weer leerzaam, omdat ik me even goed moet inlezen. 's Middags is er een cliëntenoverleg over mijn moeder. Zij woont al ruim vijf jaar in het verpleeghuis vanwege dementie. Contact is helaas nauwelijks meer mogelijk. Heel af en toe nog oogcontact en een glimlach, maar ook dat is heel vluchtig. Het schokt me nog altijd hoe iemands persoonlijkheid door dementie helemaal verdwijnt. 'Heer, haal haar Thuis', denk ik regelmatig. 'Bij U is ze zoveel beter af.' Maar onze tijden zijn in Gods hand. We zijn dankbaar dat er goed voor mijn moeder wordt gezorgd en dat ze comfortabel is.

's Avonds maak ik de traktaties voor morgen af: voor de kinderen uit de klas een pakketje met een yahtzee blokje met vijf dobbelstenen en een potlood (Action), aangevuld met een mini Tony Chocolonely. Voor de leerkrachten een doos tissues met een grappige tekst erop. Zodra alle klaarstaat, hangen BJ en ik de slingers op. Nog één nachtje, Ari!

Woensdag

Het is al vroeg feest! We zingen 'Lang zal hij leven' voor Arian en bij het ontbijt pakt hij zijn cadeaus uit. Ein-de-lijk mag de doos Lego open! Ari glimt ervan. Hij kan zo ontzettend genieten van jarig zijn! Even voor tienen rijd ik naar school met de traktaties én natuurlijk de Lego doos. De juf maakt er een echt feestje van. De laatste verjaardag die Arian op de basisschool viert, toch raar om dat te beseffen!

Het is dankdag vandaag. Dat was het elf jaar geleden, toen Ari geboren werd, ook. 's Middags zat ik nog in de kerk, onder het avondeten braken mijn vliezen en half negen werd Ari na een heftige bevalling thuis geboren. Naast de blijdschap was er ook meteen zorg: hij bleek een klompvoetje te hebben, had wat zuurstof nodig en er waren nog een aantal dingen waar snel naar gekeken moest worden. Dat betekende meteen in de ambulance naar het ziekenhuis, waar Ari door de kinderarts werd nagekeken en ik naar de OK ging voor wat herstelwerkzaamheden. Geen zorgeloze start dus. Gelukkig bleek het relatief toch mee te vallen. Alleen het klompvoetje had specialistische zorg nodig, waarvoor we al binnen twee weken in het Sophia in Rotterdam terecht konden. Het eerste jaar bracht Ari vooral in het gips en in een spalkje door. Maar hij leed er niet onder en lachte de hele wereld tegemoet. Op zijn eerste verjaardag werd hij geopereerd en werd zijn voetje recht gezet. Nu is er nauwelijks iets meer van te zien, behalve dat zijn rechterbeen wat minder gespierd is en dat hij twee maten verschil heeft wat betreft schoenen. En vandaag is hij alweer elf!

Aan het einde van de middag rijden we nog even langs familie om een doos tompoezen langs te brengen. Als de visite niet naar ons toe kan komen, komen wij wel naar de visite. Daarna is het tijd voor pizza en een lekker ijsje.

Donderdag

De jongens hebben vanmorgen schoolontbijt. Dat betekent dus geen haast, want ze hoeven thuis niet te eten. Ik heb nog wat werk liggen en maak dat, als ze vertrokken zijn, eerst maar eens af. In huis is er trouwens ook nog genoeg te doen. Ook schrijf ik nog aan een aantal teksten voor de training 'Als alcohol je leven beheerst', die Lianne en ik volgende week woensdag online hopen te zetten. Zo gaaf om daar mee bezig te zijn!

's Avonds heb ik een Zoom afspraak met Joyce van Moms in Style om door mijn wintergarderobe heen te gaan. Ik vind het soms best lastig om kleding te combineren, waardoor ik vaak dezelfde kledingstukken bij elkaar draag. Verder houd ik niet van shoppen en online bestellen heeft ook niet altijd het gewenste resultaat. Toch heb ik nog wel wat winterkleding nodig, dus heb ik mezelf een traject bij Joyce cadeau gedaan. We bekijken op camera welke kleding ik nog in mijn kast heb hangen voor het najaar en de winter. Daarna stuur ik de foto's die ik van losse kledingstukken heb gemaakt naar haar door. Joyce maakt daar een lookbook, zodat ik kan combineren uit mijn eigen kast. En we gaan zaterdag shoppen om nog wat ontbrekende dingen aan te vullen!

Vrijdag

Tijd voor een bezoekje aan de kapper! De kapster en ik kletsen van achter onze mondkapjes heel wat af (we kennen elkaar al jaren) en ik ga met een blij (en kort) koppie weer naar buiten. Thuis doe ik gezellig een bakkie met BJ, die thuis zit te werken. Daarna ga ik naar Lianne om verder te werken aan de online training. Wat zijn we al ver! Het is ook fijn om met elkaar te praten, ons leven te delen en samen te bidden. 's Middags doe ik nog een rondje Kruidvat om de kast met verzorgingsproducten aan te vullen. Dan is het tijd voor patatjes om het weekend in te luiden. We eten maar met zijn viertjes. Hilde is pas laat uit school en zit nog in het OV. Lotte loopt stage in een GGZ-instelling voor haar studie (HBO Psychologie). Ongelofelijk dat ze zelf enkele jaren geleden nog opgenomen was binnen de GGZ en nu op een zware groep meedraait. Wat is ze gegroeid! We hebben een God van wonderen!

's Avonds krijg ik mijn lookbook van Joyce. Wat gaaf! Er staan ongelofelijk veel combinaties in. Ik kan nu wel drie keer per dag van outfit wisselen als ik wil... Vroeger was kleding belangrijk voor me om me zekerder te voelen. Nu vind ik het vooral leuk om ermee bezig te zijn en ben ik blij dat ik me deze winter niet meer druk hoef te maken om mijn garderobe.

Zaterdag

Heerlijk rustig opstarten met een ontbijtje op bed, dat is de luxe van een luie zaterdagmorgen. Toch blijf ik niet al te lang liggen, omdat ik het huis opgeruimd wil hebben voor ik ga shoppen in Putten. Dat hoort bij het traject dat ik bij Moms in Style doe. Joyce werkt samen met NOW fashion, een geweldig leuke winkel in Putten met allerlei mooie collecties. BJ en Daan gaan gezellig mee. Niet om te shoppen uiteraard. Wél om een Maccie te pakken, waar Daan zich buitensporig op verheugt. Iets over half twee (vanwege allerlei omleidingen in het verkeer) stap ik de gezellige winkel binnen. Joyce heeft al een kledingrekje klaarstaan om te passen. Er hangen items aan die ik zelf nooit gepakt zou hebben, maar ik ga alles gewoon proberen. Soms is het meteen duidelijk dat iets niet bij me past, maar ik ben ook erg verrast door bepaalde kleding die ik nog nooit heb gedragen. Een plissé rok en een pak bijvoorbeeld. Joyce laat me zien hoe ik bepaalde combinaties kan dragen en geeft me allerlei handige tips. Anderhalf uur later stap ik de winkel uit met twee volle tassen. Missie geslaagd! De nieuwe kleding wordt verwerkt in het lookbook, zodat ik gemakkelijk setjes uit kan zoeken.

Thuisgekomen gaan we lekker eten en ploffen we op de bank om het journaal en Kamp van Koningsbrugge te kijken. Nu zit BJ achter de piano om de liederen te oefenen die hij morgen in de kerk mag spelen. De kinderen en ik zullen thuis naar de dienst kijken. Heerlijk, nog een hele zondag om geestelijk en lichamelijk op te laden voor ons!