Dit was mijn week!

Maandag

Huishouddag en werkdag vandaag! Ik doe mijn wekelijkse rondje bedden verschonen. Hoewel het niet mijn lievelingsklusje is, vind ik héérlijk om 's avonds in een 'vers' bed te stappen. Ik gooi er meteen een extra dekbed op, want er wordt kou voorspeld in de komende week. Naast het huishoudelijke werk wacht mij ook nog een aantal schrijfopdrachten. Zo schrijf ik een tekst over 'afvallen in de overgang' en een blog over betonnen tuinbeelden. Hoe afwisselend wil je het hebben...

s'Avonds worden de weekboodschappen bezorgd door Jumbo. Het is de eerste keer dat ik op deze manier boodschappen doe en ik moet zeggen: het bevalt me prima! Geen geschuifel door een drukke winkel met mondkapje op en geen gesleep met volle tassen. Natuurlijk moet ik tussendoor echt nog wel een keer naar de supermarkt voor dingen die ik vergeten ben, maar verder is alles voor deze week in huis. Ik plan de avondmaaltijden altijd al in het weekend, dat geeft mij rust en ik hoef alleen maar naar het menu te wijzen als er weer eens iemand vraagt: 'Wat eten we vanavond?'

Dinsdag

Eerst maar eens Arians kamer onder handen nemen. Kleren in de kast, stofdoek en stofzuiger erdoor en het ziet er weer acceptabel uit. Vanochtend heb ik een afspraak met Maria Vroegindeweij, die ik via een interview voor de krant leerde kennen. Zij heeft een geweldig mooi boek geschreven dat binnenkort uitkomt: "Zuster, wat zie jíj er raar uit!", waarin ze vertelt over haar werk op een PG-woongroep (mensen met dementie) met corona. Ik help haar met haar website en een stukje PR. Heel leuk om te doen. Het boek is zeker een aanrader als je nog een kerstcadeautje zoekt. Je kunt het hier al reserveren. Op de website vindt je ook leesfragmenten.

Het begin van de middag besteed ik aan het schrijven over Scandinavische meubelen. Iets na twee uur komen de jongens thuis uit school. Omdat BJ thuis werkt, kan ik nog wel even weg. Ik ga op bezoek bij mijn vader. Hij kijkt erg uit naar de verhuizing van aanstaande donderdag. Dat begrijp ik wel. Sommelsdijk is toch een stuk vertrouwder voor hem dan Dirksland.

Woensdag

Vanmorgen ga ik naar Lianne Kooijman om de laatste puntjes op de i te zetten voor de online training 'Als alcohol je leven beheerst'. Gelukkig zijn er nauwelijks meer loshangende eindjes. Nadat we samen een broodje hebben gegeten, ga ik richting het appartement van mijn vader. Er is al heel veel ingepakt. Ik leg nog wat dingen klaar die echt mee moeten en rijd dan weer naar huis om de jongens op te vangen. Zodra zij lekker aan het spelen zijn, kruip ik nog even achter mijn bureau om over het schoonmaken van matrassen te schrijven. Als ik de opdrachtgever moet geloven, kruipt er een miljoenenleger huisstofmijten in slagorde door mijn matras en zou ik nu hevig allergisch moeten zijn. Niets van dat alles. Blijkbaar is mijn immuunsysteem prima in orde. Toch maak ik er een klinkende tekst van, want de klant is nog altijd koning.

Als we gegeten hebben, moet er eerst een potje Mario Kart worden gespeeld. Dat Nintendo-spelletje is al jaren een traditie binnen ons gezin. We vinden het heerlijk om elkaar niet al te zachtzinnig de loef af te steken. Daniël is de ergste van allemaal: die rijdt je ook gewoon van de weg als je samen met hem in een team zit. Mijn karretje is steevast een groene stofzuiger en, geloof het of niet, ik kan er ook nog eens heel goed mee winnen. Huisvrouwenpowerrr!

Daarna is het voor Daan tijd om te gaan douchen en voor mij tijd om te helpen bij het verhuizen van mijn vaders spullen. We hebben een aantal handige mannen in de familie, waarvan er één een grote werkbus heeft. In twee ritjes zijn de meeste meubels overgebracht. We richten het appartement in met wat boeken en schilderijtjes die we hebben meegenomen. Morgen maar weer verder. Pa kan er in elk geval in.

Donderdag

Rond half elf ben ik bij mijn vader om zijn spulletjes in te pakken. Hij neemt afscheid van de verzorgenden en gaat de taxi in. We zijn blij met de fijne en betrokken zorg die hij in Geldershof gekregen heeft. Ik zet zijn spullen in de auto en rijd ook weer naar Sommelsdijk. Pa zit al geduldig te wachten in de centrale hal van Nieuw Rijsenburgh. We gaan naar boven, naar zijn nieuwe appartement. Daar worden we hartelijk ontvangen door twee verzorgenden van de afdeling. Aan pa z'n eigen vertrouwde eettafel wordt de intake gedaan. Daar heb ik gisteravond al een heel pakket papieren voor in zitten vullen. Als alle administratie geregeld is, is het al twaalf uur geweest. Pa krijgt een boterhammetje en ik rijd even naar huis om te eten. BJ heeft een heerlijk broodje klaargemaakt. Fijn hoor, dat thuiswerken!

Na de lunch ga ik weer terug naar Nieuw Rijsenburgh om pa zijn spullen verder uit te pakken. De komende tijd kunnen we alle dingen meebrengen die hij mist. We hebben de hele decembermaand nog om zijn vorige appartement leeg te maken. Pa kan dus op zijn gemak aangeven welke spullen of boeken hij graag mee wil nemen. We hoeven niet te haasten. Aan het eind van de dag ben ik redelijk total-loss. Gelukkig hebben we 's avonds geen afspraken meer (behalve dan een potje karten). Wat is het dan heerlijk om op tijd naar bed te gaan. Boekje lezen en daarna lekker slapen!

Vrijdag

Geen afspraken vandaag. Dat vind ik wel prima, want in huis is ook nog genoeg te doen. Daarnaast moet er een laatste schrijfopdracht af. Waar ik ontzettend van kan genieten, is het (bijna) dagelijkse rondje met de hond dat BJ en ik tussen de middag samen lopen. Zeker nu we allebei (vooral) thuis werken, hebben we dat echt nodig. Frisse lucht, even kletsen en gewoon samen zijn. Met allerlei kleine klusjes is de dag voorbij voor ik er erg in heb. Tijd om de frituurpan aan te slingeren en het weekend in te luiden.

Zaterdag

Eerst lekker uitslapen. Maar niet te lang, want ik mag nog even op pad voor Eilanden-Nieuws. Er worden namelijk kerstbomen geplaatst bij alle woonzorgcentra op Goeree-Overflakkee door leden van Ladies' Circle en Kiwanis. Tegen tienen krijg ik een belletje: ze zijn bijna bij Nieuw-Rijsenburgh. Gewapend met mijn schrijfblok en camera stap ik in de auto en kom tegelijk met de dames en heren aan op het parkeerterrein. Ik schiet wat plaatjes tijdens het neerzetten van de boom en maak een praatje om wat meer informatie te verzamelen. De kerstboom wordt bij de hoofdingang in een plantenbak geplaatst. Wat zal dat een mooi gezicht zijn als vanavond de lichtjes aan gaan. Een hoopgevend initiatief in deze donkere dagen!

Als ik thuiskom, is BJ bezig de tuin op te ruimen. De tuinmeubels gaan onder de overkapping en de bladeren worden opgeruimd. 's Middags doen we nog wat boodschappen. Daniël mag nieuwe schoenen uitzoeken. Het worden stoere zwarte Nikes. Met klittenband, dat is nog steeds erg handig. Bij dezelfde winkel scoort hij ook nog een paar pantoffels in de vorm van drollen. Of hij ze vaak gaat dragen, weet ik niet, aangezien hij thuis graag op blote voeten loopt, maar de glimlach op z'n snoet is het meer dan waard. Daarna rijden BJ en ik door naar mijn vader. Hij is inmiddels al een beetje gewend aan de nieuwe omgeving. Nu hij zijn scootmobiel weer heeft, kan hij ook weer gemakkelijker naar mijn moeder toe, die in dezelfde vleugel woont als hij. BJ merkt op dat pa z'n laptop zijn beste tijd gehad heeft en bijna uit elkaar valt. Dat dat een understatement is, blijkt wel als we net thuis zijn en de telefoon gaat: mijn vader. Zijn laptop doet niks meer. Hij wil nu eigenlijk wel graag zijn tablet hebben, die nog in zijn vorige appartement ligt. Ik trek mijn jas dus maar weer aan en rijd voor de derde keer die dag naar Nieuw Rijsenburgh. Pa zit al te wachten en is blij dat hij nu toch weer op internet kan. Dat begrijp ik wel, als je veel alleen bent. Ik kan hem meteen beneden in het restaurant brengen voor het avondeten. Dan stap ik in de auto. Nu hoef ik hopelijk echt niet meer weg vandaag. BJ bakt pannenkoeken voor het avondeten. Smullen! We kijken Kamp van Koningsbrugge en genieten van een heerlijk rustige zaterdagavond.

Zondag

Vanmorgen zaten BJ en ik samen naar de kerkdienst te kijken. Samen? Ja, echt! Dat kwam zo: Lotte was nog bij haar vriend, Hilde had oppasdienst in de kerk en de jongens mochten naar de zondagsschool om aan een kerstproject te werken. Dus zaten BJ en ik in vredige stilte samen voor het scherm. Het was een bijzondere dienst, waarin een aantal kinderen werd opgedragen. Dat doet mij weer beseffen dat onze kinderen niet van ons zijn, maar van God. Wij mogen voor ze zorgen, ze opvoeden en vertellen wie Hij is, maar ze behoren Hem toe. Enerzijds geeft dat het vertrouwen dat ze in Zijn handen veilig zijn, anderzijds is het moeilijk ze los te laten. Herkenbaar?

De rest van de dag hebben we heerlijk in huis gerommeld. Kerstspullen opgezocht, met de Lego gespeeld en natuurlijk ook Mario Kart. Nu is het alweer avond. BJ en ik gaan zo naar een Bijbelstudie, die we maandelijks met een vaste groep houden. Nu is de groep opgesplitst, zodat we binnen de geldende regels toch bij elkaar kunnen komen. Wat is dat fijn, zeker in deze tijd. Ik kijk er dan ook echt naar uit.

Fijne week allemaal!