Dit was mijn week! Week 29

Maandag

De laatste schoolweek... Het voelt deze keer best een beetje gek om af te ronden. Dat komt natuurlijk omdat we geen normaal ritme in het schooljaar hebben gehad. Althans, de laatste maanden niet. Er staat deze week nog genoeg op het programma. Allereerst is Hilde vandaag jarig. Zeventien alweer! Ik herinner me de dag van haar geboorte maar al te goed. Het was ruim dertig graden en ik moest persé in het ziekenhuis bevallen, omdat er op dat moment te weinig verloskundigen waren om thuisbevallingen te kunnen doen. Ik rommelde die zondagochtend wat rond in huis, af en toe puffend vanwege de warmte of door een wee, nog niet helemaal zeker wetend of het nu 'echt' was of niet. Tot het aan het begin van de middag wel degelijk echt bleek en we in sneltreinvaart de vijf kilometer naar het ziekenhuis in Dirksland aflegden. Nog geen kwartier later werd onze tweede dochter geboren!

Vandaag vieren we haar verjaardag met slingers, taart en visite in de tuin. Gezellig!

Het is trouwens ook weer tijd voor de hondenkapper. Ik lever Tommie af bij de trimsalon, waar hij zich, als een kleuter met verlatingsangst, gelaten over de drempel laat slepen. Anderhalf uur later haal ik hem weer op, flink gekortwiekt en heerlijk geurend naar hondenshampoo. Zoals gewoonlijk wordt hij thuis flink uitgelachen om zijn kale coupe, wat uiteraard weer goed gemaakt wordt met een kluifje.

Dinsdag

Vandaag start ik rustig op. Toen ik gestopt was met drinken, leerde ik (met hulp) meer balans in mijn leven te brengen. Dus na een drukke dag met veel prikkels moet ik van mezelf rust inbouwen. Vroeger had ik dan gewoon volop afspraken gemaakt en een fles wijn naar binnen gegoten om mij overprikkeldheid niet te voelen. Dat is nu anders. Ik help eerst de jongens de deur uit en maak een lekker gezond ontbijtje klaar. Daarna ruim ik op in huis, maak ik een werkopdracht af en ontvang ik een lieve zus uit de gemeente, die geweldig mooie foto's maakt. Zij komt een reportage van mij maken, zodat ik genoeg foto's heb om te gebruiken voor de blog en social media. Helaas regent het pijpenstelen, zodat we alleen de binnenfoto's kunnen doen. Maar die zijn dan ook supergaaf geworden! Komende week gaan we nog lekker naar buiten voor de rest van de reportage. Dankjewel lieve Hennie!

Woensdag

Vandaag ben ik vooral aan het werk en schrijf ik teksten voor een loodgietersbedrijf en ongediertebestrijdingsdienst. Ik vind het echt leuk om me in te lezen over onderwerpen waar ik weinig vanaf weet! 's Avonds een keertje geen AA, omdat ik een andere afspraak heb. Ik skip de meetings liever niet, alleen als het echt niet anders kan. Ze houden me namelijk scherp. Daarnaast is het ontzettend waardevol om elkaar te begrijpen en te helpen waar dat kan. Gelukkig is er elke week een nieuwe bijeenkomst.

Donderdag

Een spannende dag vandaag: Lotte doet haar eerste rij-examen. En wát fijn: ze is geslaagd! Zodra het verlossende telefoontje komt, spring ik in de auto voor een bos bloemen en een cadeautje. Die zijn ook meteen voor het behalen van haar propedeuse (HBO Toegepaste Psychologie). Een topprestatie!

Voor mij is het vooral een heen-en-weer-race-feestje. Naar de winkel, naar de dierenarts, naar het gemeentehuis (want: rijbewijs aanvragen, met spoed) en naar school voor het afscheid van de juffen. Het is een rommelige dag, maar wel een hele mooie!

Vrijdag

Bijna zomervakantie! De heren kunnen niet wachten, hoewel Arian het liefst meteen door naar groep 8 zou gaan... Lotte staat te popelen om haar rijbewijs op te halen. Ik rijd haar naar het gemeentehuis en zodra ze het felbegeerde roze kaartje in handen heeft, overhandig ik haar de sleutels. Gek hoor, om met je dochter mee te rijden, maar ze doet het prima! We gaan tanken en daarna nog even bij Action langs. Dan is de ochtend alweer voorbij. Even na twaalf uur stommelen Arian en Daniël luidruchtig binnen. Eindelijk vrij! Ik maak een lekkere lunch klaar, want vakantie moet je vieren! Ari wil nog wel even kwijt dat hij het bij het afscheid op school 'echt niet droog hield' en dat de juf toen ook een traantje moest wegpinken. Geeft niks, hoor jongen. Blijf alsjeblieft zo puur en open als je nu bent!

Lotte had de jongens al lang geleden beloofd om met ze naar MacDonalds te gaan, zodra ze haar rijbewijs zou hebben gehaald. Dat gaat dus vandaag gebeuren. Met een gebed om bescherming in mijn hart zwaai ik de helft van mijn gezin uit. Veel plezier en kom weer veilig thuis! BJ, Hilde en ik maken van de gelegenheid gebruik om aan de haven van Middelharnis een hapje te gaan eten bij Brasserie 't Vingerling, een geweldig restaurant waar we al jaren komen. Ook nu is het eten weer heerlijk en de sfeer op het terras gezellig. Als we thuis komen, staat mijn autootje gelukkig voor de deur en hebben Lotte en de jongens het erg leuk gehad. Fijn!

Zaterdag

Aangezien er deze week in het huishouden nogal wat is blijven liggen, stort ik me op de was en de slaapkamers. Een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd, zo werkt dat nu eenmaal. Aan het eind van de middag kijk ik met een tevreden gevoel om me heen. BJ heeft ondertussen kipsalon gemaakt, de gezonde variatie op kapsalon, die we meenemen naar de afsluiting van de huiskring. We komen bij elkaar bij een monumentale boerderij, waar een gezin uit onze huiskring woont. Het is daar zó mooi! Alle ruimte om heerlijk met elkaar te eten en bij te kletsen, want we hebben elkaar lang niet gezien. Thuisgekomen, rond 22:00 uur, staan er nog drie wasmanden te wachten, die me verwijtend aankijken. Nog maar even wegvouwen dan. De meiden moeten toch nog thuiskomen.

Zondag (vandaag)

Vanmorgen belde de thuiszorg dat mijn vader de deur niet opendeed. Mijn broer is er snel heen gegaan met de sleutel. Mijn vader bleek door de pijn aan zijn been niet meer uit bed te kunnen komen. Er moest dus actie worden ondernomen. Zelf stond ik in de kerk, om te zingen, waar ik met mijn hoofd niet helemaal bij was, eerlijk gezegd. Na de dienst ben ik meteen doorgereden naar het appartement van mijn vader, waar mijn broer en schoonzus al een tijdje waren. De HAP was gebeld en gelukkig stond de arts al snel voor de deur. Hij vermoedde een heupfractuur en regelde vervoer naar het ziekenhuis. Toen de ambulance eenmaal weg was, heb ik nog wat opgeruimd en een paar telefoontjes gepleegd. Daarna ben ik naar het ziekenhuis in Dirksland gereden. Tsja, zo kun je een blogpost beginnen met de geboorte van een dochter in het ziekenhuis en eindigen met een 86-jarige vader die met veel pijn in datzelfde ziekenhuis wordt opgenomen. De heup bleek inderdaad gebroken bij de val die hij twee weken geleden maakte. In de tussentijd heeft hij daar dus 'gewoon' mee rondgelopen. Geen wonder dat hij zoveel pijn had! Morgen wordt mijn vader geopereerd. Spannend, gezien zijn broze gezondheid. We geloven dat Hij in Gods handen is en dat hij zich daar ook veilig weet. Bidden jullie mee voor een geslaagde operatie?