Dit wil een alcoholist niet horen!

Als je alcoholverslaafd bent, zit je voortdurend in de ontkenningsfase. Je hebt géén probleem, je hebt het állemaal nog in de hand en níemand heeft het recht zich met jouw drankgebruik te bemoeien. Daarom wil je de volgende opmerkingen zeker niet horen.

1. Is er nu alweer een fles wijn open?

Wat is dat voor domme opmerking? Ja, er is inderdaad weer een fles wijn open. Nou en? Dit zeg je natuurlijk niet hardop. Nee, je zegt dat het nog diezelfde fles van gisteren was. Of dat je de helft door de stoofpot hebt gedaan. (Dat klop nog ook, al was het de helft van de fles die je hiervoor al had leeggedronken.)

2. Je zou toch gaan minderen?

Leuk hoor, zo'n vraag. Zeker in een kamer vol visite. En bedankt. Ja, je hebt inderdaad gezegd dat je zou gaan minderen. Maar niet wanneer. Toch maar wat minder wijn inschenken als je huisgenoten in de buurt zijn. En de rest van de avond maar water drinken om de schijn op te houden. Die achterstand haal je wel weer in.

3. Wat doen die lege flessen in je fietstas?

Wel verdraaid, dat was de oogst van gisteren, die je op weg naar school nog even in de glasbak zou knikkeren. Stom, maar ja, je bent ook zo vergeetachtig op het moment. Het lijkt wel of je steeds minder kunt onthouden. Voortaan beter opletten dus. Voor nu is een smoesje afdoende.

4. Er gaat wel heel veel geld op aan boodschappen!

Klopt, het leven is duur en je moet toch eten. Het zijn niet alleen de weekboodschappen, die je haalt. Tussendoor moet je ook nog wel eens naar de supermarkt, omdat je iets vergeten bent. Kun je mooi meteen een fles wijn meenemen, dan is er in elk geval genoeg in huis. De wijn van het huismerk is prima te drinken en nog geen 5 euro per fles. Daar zal het dus niet aan liggen dat je niet uitkomt met je boodschappenbudget. Hoewel, minimaal 1 fles per dag...?

Zo lang je niet erkent dat je een probleem hebt, schuif je deze opmerkingen terzijde en ga je gewoon je eigen gang.

Alcohol maakt prikkelbaar en al helemaal als je je in een hoekje gedreven voelt. Zo lang je niet erkent dat je verslaafd bent, schuif je deze opmerkingen terzijde en ga je gewoon je eigen gang.

Toen het besef bij mij doordrong dat ik een alcoholprobleem had, werd ik niet alleen boos als er wat over mijn gebruik werd gezegd. Ik werd ook wanhopig en verdrietig. Want ik wilde wel anders, maar ik kon het niet. Dat niemand wist hoe diep het probleem echt zat, maakte het dubbel zwaar.

Alleen God bleef over. Achteraf kan ik zeggen dat Hij mij uit mijn verslaving getrokken heeft. Maar dat wist ik nog niet toen ik er middenin zat en dacht dat ik er nooit los van zou komen. Hoewel ik deze opmerkingen als actieve alcoholist niet wilde horen, heeft God ze wel gebruikt om mij mijn probleem te laten erkennen. En dat was het voorzichtige begin van een verandering, de eerste stap.