Een gek weekje
Soms kan het zomaar anders lopen dan je in gedachten had en ziet de week er opeens heel anders uit. Vorig weekend had Daniël oorontsteking. Dat heeft hij wel vaker, maar vervelend is het wel. Vorige week zaterdag was hij er echt ziek van en zondag ook nog wel een beetje. Gelukkig knapte hij 's middags weer wat op. Maandagmorgen was de oorpijn een eind weg, maar was hij wel verkouden, wat meestal bij hem gebeurt na een ooronsteking. Snotterig en toch nog een beetje hangerig bleef hij thuis van school. Gelukkig had de juf huiswerk op de app gezet, want de week ervoor was er een positieve coronabesmetting in de klas, dus sommige kinderen bleven uit voorzorg thuis. Daan kroop met een paracetamolletje achter zijn kiezen achter de laptop en verdiepte zich in rekenen, Engels en zijn typecursus.
En terwijl ik eerst de verkoudheid aan de oorontsteking koppelde, gingen nu alle alarmbellen af en rukte ik een zelftest uit de kast.
Dinsdag was de verkoudheid er nog steeds en ook woensdagmorgen zaten we weer aan het thuisonderwijs. Opeens viel me het rare hoestje op, wat ik die afgelopen nacht ook al een paar keer had gehoord. En terwijl ik eerst de verkoudheid aan de oorontsteking koppelde, gingen nu alle alarmbellen af en rukte ik een zelftest uit de kast. Daan draaide het wattenstokje een paar keer flink door zijn beide neusgaten en ik druppelde de testvloeistof op het teststrookje. Toen ik na vijf minuten keek, stond er alleen een controlelijntje. Maar goed, je moet vijftien tot twintig minuten wachten. Ik legde de test op tafel en ging de was ophangen. Daarna wierp ik weer een blik op de test en zag ik een tweede streepje. Heel licht en dun, maar het stond er wel. Bingo.
"Daan! Je bent positief!", schrok ik en greep meteen de telefoon om BJ te bellen. Direct daarna plukte ik Arian van zijn kamer, die gelukkig thuis was, om ook een test te doen. Zelf deed ik meteen mee. Gelukkig waren wij allebei negatief. Ik belde de GGD voor een PCR-test, waarvoor we de volgende ochtend terecht konden en belde de huiskring van die avond af.
Quarantaine
Zo gingen we donderdagochtend naar de teststraat. Het was voor Daniël de eerste keer dat hij 'echt' moest gaan testen, de sneltest voor de vakantie dan niet meegerekend. Het was gelukkig zo gebeurd. Met een diploma en een cadeautje op zak kwamen we thuis, waar ik Daan achter de laptop dirigeerde en zelf op mijn PC aan werk ging voor de krant. Steeds wierp ik een blik op mijn telefoon, maar helaas was er aan het einde van de dag nog geen uitslag. Die kwam pas vrijdagmiddag en bevestigde wat de zelftest ons al vertelde: Daan heeft covid. Ik zat een half uur aan de telefoon met een meneer van de GGD om alle benodigde maatregelen door te spreken. De klachten verergerden gelukkig niet. Geen koorts, niet benauwd, alleen verkoudheid en hoesten. Volgens de instructies van de GGD zit Daniël nu in isolatie (lees: liep de hele week al gewoon door het huis, dus nu nog steeds), Arian in quarantaine en moeten wij voorzichtig zijn (BJ en ik zijn allebei volledig gevaccineerd). Ik belde de meiden om te zeggen dat ze dit weekend beter niet naar huis konden komen. Ook het gemeenteweekend waar we zo'n zin in hadden, viel voor ons deze keer in het water.
Yathzee en Mario Kart
Gelukkig testte BJ ook negatief en proberen we er met elkaar maar het beste van te maken. Zo spelen we vele rondjes Yathzee, tienduizenden en Mario Kart en hebben de jongens vanmiddag een watergevecht in de tuin gehouden met waterpistolen (in de tuin mag wel). De GGD berekent de besmettelijkheid van Daniël vanaf de eerste dag van de klachten. Dat was vorige week zaterdag en dat betekent dat hij morgen alweer uit de isolatie zou mogen, als hij tenminste 24 uur klachtenvrij is. Dat is hij niet, dus we wachten maar af hoe lang de verkoudheid nog duurt. Het hoesten wordt gelukkig met de dag minder. BJ en ik werken deze week vanuit huis en Arian kan de lessen via Teams volgen. Die baalt nog het hardst, omdat hij in quarantaine moet blijven tot Daniël klachtenvrij is + vijf dagen daarna. Pas dan kan hij testen en mag hij weer naar school.
Stiekem vind ik het ook wel fijn om wat afspraken af te kunnen zeggen. Want ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het best veel vind, nu alles weer 'normaal' wordt. Des te belangrijker is het om een goede balans te houden. Nu staat qualitytime met het gezin voorop. Ik ga dus vlug naar beneden. Voor een bak thee en een nieuw rondje karten!
Wat doe jij als je noodgedwongen (veel) thuis zit?
