Een nieuw seizoen

Zo, daar ben ik weer! De eerste blogpost na de zomervakantie met een korte update. Het nieuwe schooljaar is inmiddels begonnen en dus komt er ook weer meer ritme in de weken. Daarnaast vult mijn agenda zich met allerlei afspraken: oudervertelgesprekken voor de jongens, de hond die voor een gebitsreiniging naar de dierenarts moet, de auto die gekeurd moet worden en interviews voor de krant. Het gewone dagelijkse leven, zou je kunnen zeggen.

In de start van dit nieuwe seizoen gebeurt er veel. Onze oudste dochter is het komende half jaar uitwonend en komt zo af en toe eens thuis buurten, waar het toch wel fijn is, zeker als je moeder voor je kookt en een wasje voor je draait. Onze tweede dochter is vanwege haar opleiding alleen in de weekenden thuis. Het is allemaal best even wennen, niet in de minste plaats omdat ik nu in een huis vol mannen zit (met bijbehorende humor)...;-)

Arian is vorige week op het VWO gestart en heeft het erg naar zijn zin op de 'Prins Maurits' in Middelharnis. Hij is de laatste maanden enorm gegroeid en ik kan zijn kleding, die we voor de zomer kochten, zo doorschuiven naar Daniël. 'Kind, wat word jij groot', denk ik, als ik hem op zijn nieuwe fiets zie wegrijden, met zijn loeizware tas op zijn bagagedrager. Ook dat is weer een nieuwe fase. Daniël zit nu in groep 6 en krijgt voor het eerst huiswerk. Het laatste kind uit ons gezin dat de bovenbouw ingaat. Zo lopen er verschillende emoties door elkaar heen. Ook verdriet, want vorige week overleed een lieve vriend en broeder in Christus uit onze gemeente. We zaten bij hem en zijn vrouw in de huiskring en zij waren ook degenen die ik als eerste over mijn verslaving vertelde. Hij was een leesbare brief van Christus en liet nooit een kans voorbijgaan om anderen over Jezus te vertellen. We mogen weten dat hij nu bij onze hemelse Vader is. Onze gedachten en gebeden zijn bij zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen.

Zoveel veranderingen. Hoe ga je daar mee om?

In de tijd van mijn actieve verslaving had ik vast en zeker nog een extra fles wijn opengetrokken. Dat was wel nodig om door zo'n periode heen te komen, dacht ik toen. In werkelijkheid verdoof je met alcohol alleen maar je gevoelens, wat natuurlijk geen oplossing is. Want spanning, angst of verdriet komt gewoon weer terug als je roes is uitgewerkt.

Nu probeer ik al die gevoelens maar gewoon toe te laten. Ga ik er zelfs voor zitten tijdens een ademhalingsoefening. En vraag ik me af: wat voel ik? Is het verdriet, boosheid, weemoed, angst, teleurstelling? En waar voel ik die? Het helpt om mijn hand op die plek te leggen. Zo kan ik het gevoel nog beter herkennen en erkennen. Door een rustige ademhaling wordt de spanning in mijn lijf minder en mag het gevoel er zijn. Mag ik verdrietig zijn of boos. En kan ik daarna ook weer verder.

Positieve gedachten

Ook positieve gevoelens zijn natuurlijk belangrijk. Heel belangrijk zelfs! Want als de alcohol je geest niet meer benevelt, kun je pas echt ervaren hoe het is om vrolijk en blij te zijn. Oprecht in een deuk liggen om een grapje, of opgetogen reageren als iemand je goed nieuws vertelt. Wat voelt dat goed! Ik leer steeds meer om stil te staan bij die positieve emoties. Dat maakt een groot verschil. Want weet je dat tegenover elke negatieve emotie of gedachte drie positieve emoties of gedachten moeten staan om de boel weer in balans te krijgen? Het helpt mij om mezelf daarvan bewust te zijn.

Waar ik naar uitkijk in dit nieuwe seizoen?

Lekker schrijven voor de krant en allerlei mensen ontmoeten voor artikelen en interviews. Onze nieuwe badkamer, waarvan ik hoop dat hij nog dit najaar geplaatst kan worden (de spullen staan klaar). Het huiskringseizoen waarin we gelukkig weer bij elkaar kunnen komen nu de regels versoepeld zijn. Zoveel mooie dingen waar we van mogen genieten!

Waar kijk jij naar uit in de komende maanden?