'En nu de waarheid...!'
Bijgewerkt op: 22 mei 2020
Het zijn weer spannende dagen, zo rond 5 december. Gisteravond trof ik een rijtje schoenen voor de voordeur aan. O ja, da's waar ook. Eerst die cadeautjes erin stoppen, anders heb ik morgenochtend een probleem... Gelukkig staan er nu alleen maar vier losse schoenen op de mat. Ik kan me jaren herinneren dat er hooi uit het konijnenhok bij moest. Of een wortel. En een emmer water, met een stuk tuinslang door de brievenbus. Voor als het paard dorst had...
Inmiddels zijn mijn kinderen op de hoogte dat Sinterklaas niet bestaat. Dat hij er ooit wel was, maar dan als de bisschop van Myra, die volgens verschillende legendes een beschermheer van kinderen was. Ondanks die kennis, blijft er een stukje magie rondom Sint en Piet hangen, waardoor we niet aan 'de intocht' ontkwamen. Blootgesteld aan een overdosis Sinterklaasliedjes en een menigte hossende kinderen, zagen we Sint statig zijn weg naar het podium banen. 'Is dat de echte Sinterklaas?' vroeg jongste zoon zich met een mond vol pepernoten toch nog even af, maar al direct gaf hij zelf het antwoord: 'O nee, die is al heel lang dood...' (Vanwege zijn lichte autisme houdt hij zich graag aan de feiten; Die zijn tenminste lekker duidelijk.) Gelukkig stond de muziek zo hard, dat ik geen boze blikken van moeders met 'gelovende' kinderen toegeworpen kreeg...
De schoenen worden ook nog gewoon gezet. Arme studenten kunnen wel een extraatje gebruiken en voor de heren van 10 en 7 is een verrassing altijd welkom. Dat hoort bij de feestelijke decembermaand. Met een maximum van drie keer overigens. Ik ben Sinterklaas niet...
Oudste dochter wilde, toen ze een jaar of zes was, toch wel eens weten hoe het nu zat. 'Zeg, mam...wie stopt nou eigenlijk die cadeautjes in mijn schoen...?' 'Tsja', zei ik, 'als je het echt wilt weten: dat doe ik...' Waarop dochterlief stampvoetend schreeuwde: 'En nú de waarheid...!'
De waarheid wás, dat ik de schoenen vulde. Ook die van mezelf. Daar stopte ik vaak een fles wijn in. Omdat ik vond dat ik die nodig had. Er was altijd wel een aanleiding om te drinken. Drukke dag voor de boeg? Eerst een glas wijn, dan kon ik er weer tegen. Hard gewerkt? Dan was een wit wijntje dik verdiend!
Teveel stress. Een vervelende opmerking van iemand. De kat, die ziek is. De rekening van de dierenarts. Een kapotte telefoon. Mijn planning die overhoop gaat. Of juist iets fijns. Een positief bericht. Voor het eerst na de winter buiten kunnen lunchen. Het leven vieren... Allemaal redenen om een glas in te schenken. Of excuses eigenlijk.
De waarheid was dat ik mijn eigen waarheid had gecreëerd: dat ik wijn nodig had om het leven aan te kunnen.
Zonder wijn zou ik de dag niet doorkomen, daarvan was ik overtuigd. Maar de waarheid was niet wat ik, ondanks alles, zo graag wilde geloven. De waarheid was dat de alcohol mij in zijn greep had. Ik was verslaafd. En wist dat heel lang te ontkennen.
Pas toen de Heer me duidelijk maakte dat alcohol 'mijn Goliat' was, besefte ik dat ik zo niet verder kon. Dat ik stappen moest gaan zetten. In Zijn kracht.
De waarheid maakt vrij. Door mijn verslaving in het licht te brengen, kwam er eindelijk ruimte voor verandering en herstel.
De waarheid is dat Jezus onze zonde en ziektes heeft gedragen. We zijn vrijgekocht en hebben door Zijn offer aan het kruis vrije toegang tot de Vader.
Hij is de waarheid Zelf: 'Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader, dan door Mij.' Johannes 14:6
En Wie de Zoon bevrijdt, die is waarlijk vrij!
De traditie van schoen zetten gaat terug tot in de Middeleeuwen. In de 15 eeuw al zetten kinderen op 5 december hun schoen in de kerk, waarna rijke burgers de schoenen vulden. De opbrengst werd een dag later, op de sterfdag van Sint Nicolaas, verdeeld onder de armen. Zij hoefden alleen hun handen op te houden.
Ik zet mijn schoen niet meer. Ik heb geen wijn nodig om het leven aan te kunnen, ook al denk ik soms nog van wel. De waarheid is dat mijn hemelse Vader voor mij zorgt. Ik mag mijn handen openen om kracht te ontvangen voor elke nieuwe dag. En om te danken voor zoveel goedheid!
