Ga je nou nog steeds naar die AA?
Nu ik aan mijn vijfde droge jaar bezig ben, krijg ik weleens de vraag of ik nog steeds naar de AA ga. "Dat is toch helemaal niet meer nodig? Het gaat toch goed?" Heel eerlijk: ik heb mezelf die vraag ook weleens gesteld. Twee jaar geleden vond ik het wel even welletjes en ik nam een time-out van de AA-meetings. Een half jaar lang.
Waarom ik weer aangehaakt ben? Niet vanwege de onbeheersbare zucht naar alcohol. Die heb ik niet meer. Al zal dat vage kriebeltje er altijd blijven, soms duidelijk aanwezig, soms juist helemaal niet. Toen vorig jaar april mijn moeder en schoonmoeder in dezelfde week overleden, verwachtte ik dat ik zou snakken naar een fles wijn. En toch is dat niet gebeurd. Terwijl soms op hele normale momenten, zoals wanneer ik van mijn werk naar huis rijdt, de gedachte op kan komen: 'wat zou het nu heerlijk zijn om even weg te zakken in een roesje, om de dag van me af te laten glijden.' Het is een gedachte, een herinnering, en niet meer dan dat. Ik ben hem alweer vergeten als ik het huis binnenstap.
In de periode dat ik niet naar de AA ging, begon ik het contact te missen. Ik was benieuwd hoe het met de anderen ging. Ik miste de gesprekken, het begrijpen zonder woorden en de speciale 'droge' humor, die alleen AA'ers kunnen begrijpen. Ik miste de 'nieuwelingen' met hun struggles, want het is zo mooi om hen te zien veranderen in mensen die totaal anders in het leven staan. Kortom, ik wilde terug en gelukkig was ik weer van harte welkom. In de afgelopen jaren is deze groep me zeer dierbaar geworden.
Bij de AA leer je geven en ontvangen. Je kunt er in alle veiligheid je ziel en zaligheid op tafel leggen. Daarop krijg je een luisterend oor en een begrijpende blik, maar ook goede raad of een flinke duw in de goede richting. Liefdevol, maar eerlijk. Iedere meeting behandelen we één van de twaalf stappen. Wat mij daarin nog altijd helpt, is het reflecteren; hoe sta ik op dit moment in het leven? Neem ik elke dag de tijd om tot rust te komen? Heb ik aandacht voor de behoeften van mijn geliefden? Zie ik tegen dingen op? De AA-meetings zijn een rustpunt in de week, waar ik opgeladen vandaan kom.
Dus ja; ik ga nog steeds naar die AA. Om de week, omdat ik ook graag naar de huiskring van onze kerk ga, die eens in de twee weken wordt gehouden. Ik ben dankbaar voor de prachtige groep AA'ers die, net als ik, een alcoholvrij leven willen leiden. We zijn er voor elkaar en daarbij maakt het niet uit of je bij de 'oude garde' behoort of dat je net binnenkomt. Een AA-meeting voelt voor mij nog steeds als een warm bad. En daarom sla ik niet graag over.
Heb jij ook een hechte groep mensen in je leven waarmee je dingen kan delen?
