Hoe ziet een AA-meeting eruit?
Als je voor het eerst naar een AA-meeting gaat, heb je meestal geen idee hoe het er daar aan toe gaat. Dat was in mijn geval niet anders. Toen ik me eenmaal had aangemeld voor mijn eerste meeting, ben ik me uiteraard wel enigszins gaan verdiepen in het fenomeen AA. Ik las over de twaalf stappen die gebruikt worden om een leven zonder alcohol op te bouwen. Maar wat ik me daarbij voor moest stellen? Moest ik dan, net als in films, gaan staan en zeggen: "Ik ben Klazina en ik ben alcoholist"? Dat klopte natuurlijk wel, maar het leek me ook heel heftig. Ik besloot om er maar gewoon blanco in te gaan.
Tijdens die eerste meeting leerde ik dat we inderdaad de twaalf stappen zouden gaan behandelen. Elke week één. En aan het eind van de cyclus beginnen we gewoon steeds weer overnieuw.
Dit zijn de twaalf stappen:
Ik erken mijn verslaving: ik sta machteloos tegenover alcohol.
Ik geef toe dat ik hulp nodig heb.
Ik aanvaard hulp en stel mij daar volledig voor open.
Ik maak de balans op van mijn leven.
Ik beken mijn misstappen tegenover mijzelf en anderen.
Ik ontdek mijn zwakheden en tekortkomingen en onderzoek ze.
Ik uit mijn bereidheid om daadwerkelijk aan mijn zwakheden en tekortkomingen te werken
Ik uit mijn bereidheid om de schade die ik heb veroorzaakt te herstellen.
Ik probeer het -waar mogelijk- goed te maken met mensen die mij dierbaar zijn.
Ik kijk kritisch naar mijzelf en erken mijn zwakheden en valkuilen.
Ik zoek regelmatig een moment van rust om daar kracht uit te putten.
Ik deel mijn ervaringen met anderen, die dat nodig hebben.
Veel mensen denken dat de AA een afgebakend programma is: je doorloopt die twaalf stappen en na een maand of drie is het wel klaar. Zo werkt het echter niet. De meetings gaan altijd door en geloof me, na die drie maanden wil je ook niet meer weg. Wordt het dan niet saai om steeds weer diezelfde materie te behandelen? Nee, zeker niet. Er is altijd wel weer iets te linken aan de stap die behandeld wordt. Bovendien kun je met jouw verhaal ook weer anderen tot steun zijn. Er is elke meeting wel iets dat blijft hangen en waar je in de dagen erna nog eens aan terugdenkt.
De meetings die ik bezoek, zijn niet zo traditioneel als in de film, hoewel er best groepen bestaan die erg hechten aan zo'n invulling. In onze groep hoef je gelukkig niet te gaan staan om jezelf voor te stellen en als alcoholist te bestempelen, hoewel we dat allemaal wel zijn. Er is veel ruimte om ons leven te delen en met elkaar in gesprek te gaan. Daarbij staat altijd één van de stappen centraal. Maar we hebben het ook gewoon gezellig en naast de serieuze onderwerpen die ter tafel komen, is er gelukkig ook genoeg humor.
In een volgende blog vertel ik meer over de anonimiteit van de AA en wat dat betekent in het dagelijks leven. Heb jij een vraag over de AA of wil je iets anders van mijn weten? Gebruik dan het contactformulier of mail naar klazina@drogewoorden.com.
