Kerst en kattenkots

Het is nog aardedonker als vanmorgen de wekker gaat. Half zeven is dan ook best vroeg. Ik gun mezelf nog een klein minuutje in mijn warme bed, maar zwaai dan dapper mijn benen buitenboord. Het is Kerst en er wacht vanmorgen een flink programma.

Zo zachtjes mogelijk werk ik mijn ochtendritueel in de badkamer af. Voor Daniël is dat het startsein om de dag te beginnen. 'Mam! Het is bijna zeven uur. Mag ik eruit?' 'Ssst! Nog niet, ga maar lekker even lezen.'

Terug in de slaapkamer ontdek ik dat de wasmand nog beneden staat en daar zit juist het hemdje in dat ik onder mijn kersttenue bedacht had. Op blote voeten loop ik zachtjes de trap af, de donkere huiskamer in. Daar maak ik bijna een volledige sliding als ik midden in iets nats en slijmerigs trap. Fijn. De kat is blijkbaar vannacht over d'r nek gegaan. Ik geef een klap op het lichtknopje vlakbij en neem kokhalzend de schade op. Valt mee deze keer, maar de helft zit dan ook onder mijn rechtervoet geplakt. Hinkelend bereik ik het aanrechtkastje om een pak natte doekjes te pakken. Voeten afvegen en de vloer schoonmaken. Zonder door mijn neus te ademen.

Een blik op de klok vertelt me dat ik niet veel tijd meer heb. Ik moet namelijk al om kwart over zeven in de kerk zijn, omdat ik mee mag zingen in het muziekteam vandaag. Gelukkig ontbijten we daar eerst met z'n allen, zodat ik nu niet hoef te eten. Alsof ik daar na dat akkefietje van net overigens nog trek in zou hebben...

Boven, in de douchecabine, was ik snel mijn voeten met veel zeep. Dat voelt stukken beter. Hup, kerstoutfit aan, snel wat make-up op en gaan. Nog even de kat eten geven, die luid miauwend rondjes om mijn benen draait. Die heeft een lege maag natuurlijk. Als ze het weer uitspuugt, hoef ik het in elk geval niet op te ruimen.

Het dorp is nog donker en stil, op een enkele vroege vogel na. Kan ik mooi in de auto nog even mijn stem opwarmen, niemand die het hoort. In de kerk is het licht en schitteren kerstlampjes uitnodigend tussen het dennengroen. Wat is er al veel werk verzet om de geboorte van onze Heiland te vieren!

We genieten met elkaar van een uitgebreid ontbijt en dan is het tijd om te soundchecken en in te spelen. Heerlijk om oude én nieuwe liederen te zingen om onze God groot te maken! En om dat later in de dienst samen met zoveel anderen te mogen doen. Hoe onbegrijpelijk is het, dat Jezus onze dimensie binnenkwam. Zich liet vangen door de beperkingen van tijd en ruimte. Geboren werd in een stal, een schamel afdak voor het vee, waar de doordringende geur van schapen en uitwerpselen hing.

De stal is niet romantisch en zeker niet gestileerd of schoon. Jezus' geboorteplaats is kenmerkend voor Zijn tijd op deze aarde en tekenend voor de missie, waarmee Hij kwam.

Ik stapte vanmorgen in een plasje kattenbraaksel en wist niet hoe snel ik dat af moest vegen. Ik voelde me vies. Jezus stapte midden in onze vuile wereld, die, ondanks al het mooie en goede dat er is, onherstelbaar is aangevreten door de zonde. Een bestaan dat beschadigd is door onze verkeerde keuzes, door ons egoïsme, door ons ik. Een dimensie waar ziekte, honger, dood en verslaving zijn duizenden verslaat. En Jezus koos er juist voor om die vuiligheid niet weg te vegen. Hij, Die volkomen rein en zuiver is, nam die hele stinkende zwarte massa op Zich en droeg die naar het kruis op Golgotha, eenzaam en alleen. Hij stierf in onze plaats. Alleen zo kon de relatie tussen God de Vader en ons weer heel worden, zodat wij nooit meer eenzaam en alleen hoeven te zijn. Jezus stond op uit de dood, zodat wij een nieuw en eeuwig leven mogen ontvangen, dat hier en nu al begint.

Daarom klinken de liederen nog door in mijn hoofd en hart. 'Kom, nu is de tijd, aanbid Hem!', 'Sterk als de zon, is Uw licht, is Uw kracht, is Uw heerlijkheid.', 'Eer zij God, die op de aarde naar ons toegekomen is. Gloria!'

God met ons, God in ons. Ook tijdens deze dag met mijn gezin, bij het sjoelen en de kerstfilmpjes. Bij het klaarmaken van de hapjes en de geur van whiskey die even langs mijn neus strijkt als mijn man een Irish coffee klaarmaakt voor zichzelf en oudste dochter. En straks bij het kerstdiner, waarbij ik de wijn inmiddels niet meer mis, maar er toch altijd even aan moet denken. Hij is erbij.

Ik wens jullie allemaal een gezegend Kerstfeest!