Keuzestress of stresskeuze?

Keuzes maken, ik ben er niet zo goed in. Wat ik níet wil, weet ik meestal wel, maar wat ik wel wil, dat is minder gemakkelijk. Een gevalletje keuzestress dus.

In het verleden maakte ik stresskeuzes. Zodra ik maar ver genoeg over mijn grenzen ging, koos ik rigoureus om te stoppen met dingen als vrijwilligerswerk, sociale verplichtingen of andere dingen die op dat moment van mij werden verwacht. Alles om maar rust te krijgen. Dat ik door die keuzes ook weleens schepen achter me verbrandde, boeide me niet zoveel. Trouwens, een glas wijn deed wonderen. Een fles nog meer.

Lange tijd leefde ik van grens naar grens. Steeds weer opkrabbelen en doorgaan tot de energie helemaal op was. Om dan daarvoor de prijs te betalen en weer opnieuw te beginnen. Ik stortte me in allerlei taken. Waarom? Omdat ik het idee had dat ik daar geen nee op kon zeggen, als het me werd gevraagd. Het moest toch gebeuren en waarom zou ik het dan niet doen? De waardering die ik daarvoor kreeg, was een vorm van bevestiging, waar ik erg naar op zoek was.

Toen ik in 2017 tot inzicht kwam en stopte met drinken, ben ik met zoveel mogelijk taken en verplichtingen gestopt. Door gesprekken met anderen, waaronder een psycholoog, leerde ik dat ik nee mag zeggen, dat ik daarmee de vraagsteller niet afwijs. Dat ik me niet gelijk verantwoordelijk hoef te voelen als er ergens een oproep voor vrijwilligerswerk wordt gedaan. Gaandeweg leerde ik gemakkelijker nee zeggen en leerde ik dat ik daardoor beter voor mezelf kan zorgen.

Het geeft rust om prioriteiten te stellen en een realistische planning te maken. Toch blijft het een sport om balans te houden. Onlangs liep ik opnieuw tegen mijn grenzen aan. Dat had ik min of meer ingepland toen ik in januari begon met mijn nieuwe baan. Ik wist dat ik ergens zou moeten gaan schrappen en de tijd zou leren hoe en waar. Na een paar volle weken en weekenden hakte ik de knoop door en stopte ik met een aantal dingen, waaronder het zingen in de kerk. Daar had ik goed over nagedacht, maar de beslissing nam ik met pijn in mijn hart. Toch is het goed zo. Ik kan nu in nuchtere staat weloverwogen keuzes maken. Dat is zoveel beter dan onder invloed van alcohol en stress verkeerde knopen doorhakken.

Heb jij ook weleens last van keuzestress?