Kwetsbaarheid is kracht

Stap 12: Ik deel mijn ervaringen met anderen, die dat nodig hebben.

Transparant zijn over mijn alcoholverslaving opent deuren. Daar kom ik de laatste tijd steeds meer achter. Dat had ik me enkele jaren geleden niet voor kunnen stellen. In het begin van mijn herstel mocht bijna niemand er iets van weten. Toch nam de schaamte gaandeweg af. Want juist door voorzichtig iets te delen over die moeilijke periode in mijn leven, ontstonden de mooiste gesprekken. Ontmoetingen van hart tot hart. Ik ontdekte de kracht van kwetsbaarheid.

Openheid is iets dat we moeilijk vinden. Je vertelt toch niet zomaar over de problemen in je leven? Die houd je liever voor jezelf. Zelfs het aanhoren van andermans zwakke momenten kan ons met plaatsvervangende schaamte vervullen. Maar waarom zijn we zo bang om onze kwetsbaarheid te laten zien? Ik merkte dat ik vooral bang was om veroordeeld te worden. Weggezet als 'de vrouw die dronk'. Afgewezen vanwege de zwakke plek in mijn leven, die nog altijd sluimerend aanwezig is. Voor mijzelf was ik al lang van mijn voetstuk getuimeld. Moest ik dat dan ook nog voor anderen doen?

Toch ben ik er anders naar gaan kijken. Juist in die tijd behandelden we in onze gemeente de Efezebrief. Daarin komen de woorden 'in Christus' steeds terug. En dat gaf mij houvast. Er is geen veroordeling voor wie in Christus Jezus zijn. (Dat staat dan weer in Romeinen 8:1 ;-))

Jezus heeft het oordeel van God over mijn leven gedragen. In Hem ben ik vrij. Ben ik Gods kind.

Het oordelen van mensen kan mij hard raken. Zeker als ik hoor dat het achter mijn rug om gebeurt. En dat is onvermijdelijk als je de publiciteit zoekt. Maar ver daar bovenuit gaat wat God zegt: 'Ik veroordeel je niet. Je bent van Mij.'

Dat besef én het verlangen om meer openheid te creëren over verslaving gaven mij de moed om stappen te zetten. Ook daarin zie ik Gods hand en leiding. Er gingen zoveel deuren open. Op allerlei manieren kan ik het thema onder de aandacht brengen. Ik hoop dat de Heer mij wil gebruiken om verslaving meer bespreekbaar te maken. Juist onder christenen. Want ook als we in Christus zijn, hebben we te maken met de harde werkelijkheid. Met onze tekorten en zwakheden, die niet zomaar even opgelost kunnen worden. Maar juist daar ligt onze kracht.

Het is een keuze om kwetsbaar te zijn. En het is een keuze hoeveel je deelt. Dat vind ik soms nog best lastig. Zwakheid is menselijk, ook al laten de perfecte plaatjes om ons heen het graag anders zien. Kwetsbaarheid is kracht. Echtheid. Durven wij nog kwetsbaar te zijn? Te luisteren naar iemand die ons een moeilijk verhaal vertelt? En vervolgens misschien iets uit ons eigen leven te delen? Juist dan ontstaan de echte gesprekken. Het zijn momenten die ons dichter bij elkaar en dichter bij God brengen. Enorm waardevol.

Kwetsbaarheid is echtheid. En juist in onze zwakheid schittert Gods genade.