Naar buiten, naar binnen

Stap 11: Ik zoek regelmatig een moment van rust om daar kracht uit te putten.

Zo. Ik ben net terug van een wandeling met manlief en hond. Heerlijk even naar buiten! Zomaar een klein half uurtje genieten van de zon en de polder. Van Tommie, die met zijn wiebelende witte kontje voor ons uit hobbelt. En zijn geluk niet op kan, als hij een hondenvriendje tegenkomt. Dat is zo'n geluksmomentje wat ik kan koesteren. Een gouden randje om de dag.

Stap 11 gaat over balans. Elke dag een moment nemen om een stapje terug te doen. Om de dag te overzien, met al zijn uitdagingen. Waar sta ik? Wat voel ik? En waarom?

Ik moet zeggen dat ik deze stap best lastig vind. In een gezin met vier kinderen gebeurt altijd wel iets. Overdag zijn het mijn schrijfwerk, huishouden, familie en vrijwilligerstaken, die mijn aandacht vragen. En 's avonds heb ik vaak geen puf meer voor diepzinnige gedachten. De dag is om voor ik het weet.

Daarom zet zo'n wandelingetje me aan het denken. Ik besef dat ik zulke momenten echt nodig heb, alleen of samen met iemand. Even los van alle beslommeringen, al is het maar een half uurtje. Het is goed om me daar meer bewust van te zijn. En het dan ook meer te gaan doen.

Stap 11 gaat ook over gebed. Het onderhouden van de levenslijn met onze Vader in de hemel. En ook daar zou ik veel meer tijd aan willen geven. Ik bid heus wel. Vooral met mijn ogen open. In de auto, op de fiets, in de winkel, in de wachtkamer van de tandarts. En met mijn ogen dicht aan tafel, aan het begin van de dag en voor ik ga slapen. Het contact met God is er wel, gedurende de dag. Over allerlei zaken. 'Heer, zegen die mevrouw uit de kerk, die ziek is.' 'Vader, vergeef mij mijn boze reactie.' 'Dank U voor het mooie weer van vandaag.' Maar echte gebedsmomenten, waarin ik langere tijd aan Zijn voeten ben? Die moet ik zoeken. Of plannen.

Bidden en balans zoeken. Die twee B's hebben prioriteit

Hoewel ik nooit terug zou willen naar mijn verslavingsperiode, mis ik wel de intensiteit van mijn gebeden in die tijd. En de verwondering om Gods concrete leiding. Hoe dichtbij Hij was. Daarom verlang ik naar meer vurigheid. Om vol eerbied en tegelijk vrijmoedig voor Gods troon komen. Om daar tijd door te brengen, los van de drukte van alledag. Hem danken voor Wie Hij is. Bidden om Zijn wil en leiding. En voorbede doen voor zoveel nood dichtbij en ver weg. Maak mij een bidder, Heer! Help mij om de dagelijkse dingen even te laten liggen en tijd te nemen voor U.

Wat kan ik veel leren van een half uurtje buiten zijn! Ik ben mezelf weer voorbij gelopen de laatste weken. Pas op de plaats dus. Of, liever gezegd, op mijn knieën.

Heer, ik kom tot U.

Neem mijn hart, verander mij.

Als ik U ontmoet,

vind ik rust bij U.