Niksen is opladen
Na de vakantie vertelde ik je dat ik 3 aandachtspunten had voor de komende weken:
- minder schermtijd
- me niet gek laten maken door social media
- bijhouden wat ik nu echt doe op een dag
We zijn nu ruim 2 weken verder. Tijd voor een update!
Minder schermtijd
Het geeft rust als ik mijn telefoon echt een poosje wegleg. Ik probeer alleen op bepaalde momenten even te kijken. Het geluid staat aan, dus als ik gebeld word, hoor ik dat. Verder staan alle geluiden, meldingen en notificaties uit, ook als ik op de computer werk. Heel vaak heb ik de neiging toch naar mijn mobiel te grijpen. Het lukt ook niet elke dag om me aan die vaste momenten te houden. Maar dat is niet erg. Ik probeer er in elk geval bewuster mee om te gaan.
Waar ik nog wel moeite mee heb, is om niet altijd een achtergrondfilmpje op te zetten tijdens het handletteren, bullet journalen, was vouwen of koken. Ik ben soms nog bang voor de stilte, terwijl ik die tegelijkertijd ook heerlijk vind. Natuurlijk is het niet erg om af en toe eens iets te kijken om je gedachten te verzetten, maar als je verslavingsgevoelig bent, sla je snel door. Juist in de tijd dat je met je handen bezig bent, kun je je gedachten laten gaan, kun je in stilte bidden of je simpelweg concentreren op wat je aan het doen bent. Juist in de stilte spreekt God. Waarom wil ik die momenten dan toch steeds opvullen? Dat weet ik niet zo goed.
Me niet gek laten maken door social media
Scrollend door stories van anderen voel ik me af en toe een ouwe taart, die zo nodig hip wil doen op Insta. Maar dat idee laat ik los. Ik zit namelijk niet op social media om mezelf te promoten of een influencer te worden. Het doel van Droge Woorden & Levend Water is om vrouwen te bereiken, die worstelen met een verslaving en om meer bewustwording te creëren. Wil ik mooie stories en posts maken? Natuurlijk, maar dan wel met het oog op de vrouwen die dit zien en die dit nodig hebben. Gods werk hangt niet af van een Instapost of Facebookbericht. Het kan wél een schakeltje zijn.
Bijhouden wat ik nu echt doe op een dag
De eerste week na de vakantie begon ik vol goede moed aan mijn schema:
De maandag verliep vlotjes, alleen de social media berichten schoten erbij in. Inmiddels begonnen ook de werkopdrachten binnen te komen, dus veel van de dinsdag ging daar aan op. Ik merkte dat het thuis zijn met zes personen alweer zijn tol opeiste. Aan het begin van de middag was ik eigenlijk al door mijn energie heen. Er kwam weinig meer uit mijn handen. Daarbij waren er die week ook extra zorgen om één van de kinderen, waardoor mijn hoofd nauwelijks naar andere dingen stond. Ik heb mijn werk afgemaakt en alleen he hoognodige in huis gedaan: de was, eten koken en hier en daar een doekje doorheen.
Mijn dagelijkse taak bestaat uit kamer/keuken stofzuigen en keuken dweilen, doekje en borstel door de toiletten, doekje door de wasbak, bedden opmaken en het aanrecht leeg krijgen en houden. Verder neem ik de snoerloze stofzuiger mee om even snel de vloeren boven bij te houden. Eén keer in de week ga ik daar met de 'gewone' stofzuiger overheen, die net wat meer meeneemt. Ik kan mijn dagelijkse taak in een half uurtje doen (als ik niet tussendoor op mijn telefoon ga kijken ;-).
Zoals je ziet, ben ik aan veel dingen niet toegekomen. Als mijn hoofd alleen maar bezig is prikkels te verwerken en er ook nog extra zorgen bijkomen, kan ik maar moeilijk focussen op andere dingen en ontbreekt het me aan energie om ergens aan te beginnen. Wat ik dan wel doe? Met de jongens diamond painten aan tafel, iets lekkers koken of bakken (da's echt therapeutisch!) of gewoon zitten en een filmpje kijken. Vroeger pakte ik wijn om geen frustratie te voelen om al die dingen die niet lukten. Nu accepteer ik dat er zulke dagen en weken zijn. Die hebben onder andere te maken met een overload aan prikkels, hormonen en stress. Gelukkig heb ik ook geleerd dat het weer beter wordt. Ik ben op zulke momenten niet bezig met niks doen. Ik ben aan het opladen. Langzamerhand kruip ik wel weer uit mijn dalletje en krijg ik meer energie.
De afgelopen week ging het steeds beter. Ik kreeg weer meer overzicht en er kwam meer werk uit mijn handen. Ik zit de rest van het gezin dan ook weer achter hun vodden om hun eigen rommel op te ruimen. Ha! Dat scheelt al de helft. Wat ook scheelt, is een dag zonder afspraken. Afspraken kunnen mij verlammen, zeker als ze pas in de middag zijn. Sociale interactie blijft een dingetje. Weten dat ik 's middags om drie uur ergens op bezoek ga, heeft invloed op mijn hele dag. Zielig? Nee hoor, alleen soms lastig. In mijn drankperiode begon ik 's ochtends al met wijn om dat gevoel weg te krijgen en zelfverzekerd naar mijn afspraak te gaan. Nu laat ik het er zijn, probeer gewoon mijn dagelijkse dingen te doen en zorg dat ik 's avonds tijd voor mezelf heb.
Wat heb ik veel geleerd sinds ik gestopt ben met drinken. Sommige dingen zijn gemakkelijker geworden, andere juist niet. Maar ik kijk ze in de ogen en probeer mild voor mezelf te zijn. We hebben een Vader in de hemel, die onze zwakheden kent en ons toch oneindig liefheeft! Dat is mijn rustpunt. Met Hem kan ik dag aan dag het leven aan.
