Verslaving en schuldgevoel

Een alcoholverslaving brengt het nodige schuldgevoel met zich mee. Ook toen ik nog niet erkende dat ik verslaafd was aan de wijn, plaagde mijn geweten me al. De Heer heeft mij talloze seintjes gegeven dat ik verkeerd bezig was: de telefoon of de bel ging, juist op het moment dat ik een fles open trok. Of ik brak in een week tijd vier wijnglazen, zodat ik nieuwe moest gaan kopen. Natuurlijk voelde ik op zo'n moment de onrust in mijn hart. God wees mij er duidelijk op dat ik hiermee moest breken.

Op zulke momenten koos ik ervoor het seintje te negeren. Het knagende gevoel schoof ik snel terzijde. Na een glas wijn voelde het trouwens al een stuk minder vervelend.

Hoe meer ik begon te erkennen dat ik niet meer zonder wijn kon en daar hele dagen mee bezig was, hoe schuldiger ik me voelde. Dat schuldgevoel betrof in de eerste plaats God, want Hij was de enige die van mijn probleem afwist. Ik snapte het niet. Hoe kon ik hierin terecht komen, terwijl ik oprecht als christen wilde leven?

Niemand mag het weten

Ik besloot dat ik mijn verslaving met niemand anders zou bespreken. De Heer was immers machtig genoeg om mij ervan te verlossen? Ik bad dagelijks om kracht om te stoppen met drinken. Soms lukte dat voor even en dankte ik God met mijn hele hart. Maar al snel was ik weer terug bij af en voelde ik mij nog schuldiger dan eerst. En boos, want wat had ik aan de beloften die God in de Bijbel doet, als ik toch niet uit mijn verslaving kwam? Achteraf zie ik pas dat de Heer mij al die tijd heeft vastgehouden en mij zachtjesaan in de goede richting heeft geduwd. Wat een geduld heeft Hij met mij gehad!

Ondanks mijn wanhoop kwam ik steeds weer terug bij God. Schuldig en verdrietig stortte ik mijn benevelde hart voor Hem uit. En steeds weer wist ik dat Hij mij vergaf, maar ook dat ik zo niet door kon gaan. Ik googelde op 'vrouw', 'verslaafd, 'alcohol' en 'christen', maar vond niet wat ik zocht: iemand die het begreep. Een site waarop ik stiekem mee kon lezen. Misschien zou dat helpen. Natuurlijk vond ik ook reguliere hulpverleningsinstanties en online programma's. Die online hulp had ik al geprobeerd, maar omdat ik niets wilde delen, kwam ik niet verder.

Zoek hulp

Stilletjes besefte ik dat ik professionele hulp moest gaan zoeken. Dat hoorde ik ook telkens in mijn gedachten: 'zoek hulp'. Toch bleef ik tegenstribbelen. Geen haar op mijn hoofd die eraan dacht mijn alcoholprobleem hardop uit te spreken. Ik bad, worstelde en voelde mij wanhopig. Steeds meer kwam het besef dat ik hulp nodig had om weer gezond te worden. Dat de Heer mensen wilde gebruiken om mij van mijn verslaving af te helpen. Ik voelde me schuldig, omdat ik die hulp niet zocht.

Ook naar mijn gezin toe was er een schuldgevoel, want hoewel zij niets van mijn verslaving afwisten, deed ik hen tekort in tijd en aandacht. En jaagde ik het boodschappenbudget er in no-time doorheen vanwege de vele flessen wijn. Het dubbelleven dat ik leidde, ging steeds zwaarder wegen. Maar God had Zijn plan al lang klaar. Hij sprak mij door middel van een preek in de kerk rechtstreeks aan. En toen kon ik niet anders dan hulp zoeken. Ik kwam, na een zoektocht van een half jaar, bij de Anonieme Alcoholisten terecht en daar leerde ik om droog te worden en droog te blijven. Dit was de plek die God voor mij in gedachten had!

Vergeving biedt vrijheid

Als christen weet ik dat er vergeving is. Dat Jezus aan het kruis heeft betaald voor al mijn zonden. Dat Hij is opgestaan, zodat ik met Hem in een nieuw en vrij leven mag wandelen. Wat een troost is dat! Wat een grote God hebben we!

Hoewel verslaving een ziekte is, die je overkomt, ben je wel verantwoordelijk hoe je ermee omgaat. Ik moest leren dat ik mijn problemen niet zelf op hoef te lossen, maar dat de Heer mij andere mensen geeft, die mij begrijpen en mij kunnen helpen. Ook aan mijn man heb ik vergeving gevraagd. Ik ben zo dankbaar dat hij mij altijd heeft gesteund en mij nooit heeft veroordeeld.

De Heer heeft ons behoud op het oog! Daarom laat Hij ons niet los en heeft Hij oneindig veel geduld met ons. En als we luisteren naar Zijn stem en doen wat Hij van ons vraagt, is er echt verandering mogelijk. Want Hij loopt naast ons en draagt ons dag aan dag.

'U bent goed en vol liefde,

u vergeeft mensen die tot u bidden.'

Psalm 86:5 (hele psalm is mooi, trouwens!)