Vier jaar droog!
Vandaag ben ik vier jaar droog. Vier jaar geleden, 1 november 2017 stapte ik mijn allereerste AA-meeting binnen. Ik had die dag niks gedronken, want de voorwaarde om binnen te komen, was dat ik nuchter was. In de voorgaande week had ik mijn alcoholgebruik langzaam verminderd. Heel bewust had ik 31 oktober mijn laatste glazen wijn gedronken, me afvragend of hoe lang ik deze keer nuchter zou blijven. De Heer had mij op niet mis te verstane wijze duidelijk gemaakt dat ik naar AA moest, maar of het ook zou werken?
De twijfel die ik toen had, is nu volledig verdwenen. Want dankzij mijn AA-familie ben ik nog steeds droog. Wat ben ik dankbaar dat ik gehoorzaam ben geweest toen die krant op de deurmat viel. Prijs God voor Zijn oneindige liefde en genade! Ik kan me bijna niet voorstellen dat er sinds die eerste meeting alweer vier jaar voorbij zijn gegaan.
Wat is er veel gebeurd sinds die dag. Wat heb ik veel geleerd over verslaving, maar ook over mijzelf. Ik heb dingen uit het verleden een plekje kunnen geven, ik begrijp mijn gevoelens beter en herken negatieve gedachtenpatronen. Ik sta sterker in mijn schoenen, ik ben veel meer in het 'nu'. Ik heb geen geheimen meer, ik heb leuk werk, ik kan in de auto stappen als ik wil en ik voel me gezond en fit. Wat een verschil!
Toen ik nog dronk, had ik nooit gedacht dat ik dat zou kunnen: niet drinken. Ik kon me niet voorstellen dat ik lichter en blijer door het leven zou gaan, dat ik nieuwe uitdagingen aan zou gaan en mild naar mezelf zou kunnen kijken.
Ik zocht mijn heil dan maar weer in de wijn, die het weer even beter maakte. Of nog slechter, eigenlijk. Toch is die omkeer er gekomen, omdat God mij een andere weg wees en ik Zijn uitgestoken hand aanpakte. Schuchter en twijfelend, maar wel met het vertrouwen dat Jezus Zijn belofte waar zou maken: IK BEN erbij.
Vier jaar geleden zette ik een stap in geloof en sloeg ik een nieuwe weg in, die mooi en moeilijk tegelijk was. Bemoedigend en confronterend. Een weg die mij sterk maakte in mijn kwetsbaarheid. Daarin ligt het bestaansrecht van deze blog. Want mijn verhaal is onderdeel van het grote verhaal dat God in deze wereld schrijft. Een verhaal van hoop tegenover wanhoop, van licht tegenover duisternis, van leven dat sterker is dan de dood.
Ik begon Droge Woorden en Levend Water, omdat ik vast niet de enige ben die wil leven met Jezus en tegelijk worstelt met een alcoholverslaving, vaak in het verborgene. Dat die aanname klopt, blijkt wel uit de reacties die ik regelmatig krijg. Door mijn ervaringen te delen, wil ik het taboe op verslaving (in de kerk) doorbreken en de drempel om hulp te zoeken lager maken. Omdat dat zo hard nodig is.
Vier jaar droog. Een dag om te vieren. Ik ben een dankbaar mens!
Waar ben jij vandaag dankbaar voor?
