Waarom zoek ik de publiciteit?
Je zou je kunnen afvragen of het echt nodig is dat ik mijn alcoholverslaving zo openlijk online bespreek. Natuurlijk is het fijn dat ik heb gebroken met de drank, maar dat had ik toch ook prima voor mezelf kunnen houden? Niemand heeft het ooit gemerkt, dus een goed gesprek met mijn gezin was voldoende genoeg geweest. Ik heb niemand kwaad gedaan en ben niet aan lager wal geraakt. Moet zo'n persoonlijk verhaal dan de wereld in geslingerd worden? Waarom wil ik die aandacht eigenlijk?
Deze vragen heb ik mijzelf ook gesteld voor ik aan Droge Woorden begon. Wat zou 'men' er wel niet van denken? Toch was het verlangen, dat God in mijn hart legde sterker dan alle bezwaren. En vanmorgen, tijdens de kerkdienst, werd mij opnieuw duidelijk waarom. Het gaat onder andere over licht en duisternis.
Als je leeft met een verborgen verslaving, leef je met een geheim. Dat is zwaar. Er is één aspect van je leven dat je met niemand kunt delen, terwijl je gedachten er constant omheen cirkelen. Dat is trouwens niet alleen bij een verslaving zo. Er kunnen ook andere dingen in je leven scheef zitten, die je angstvallig wegstopt voor anderen en misschien ook wel voor jezelf. Donkere kamertjes in je hart die je het liefst maar laat voor wat ze zijn, ook al ga je er aan onderdoor. Want wat gaat het je kosten als je de deur ervan opent?
Ik weet nog heel goed hoe het voelde. Steeds werd ik er door mijn verslaving, maar ook door andere dingen, aan herinnerd dat ik heel fout bezig was. Dat ik dat duistere kamertje in mijn hart open moest gooien om echt en blijvend te kunnen veranderen. Of je nu wel of niet in God gelooft, die donkere plek vanbinnen heeft licht nodig. Dat doe je door, hoe eng ook, de deur te openen om te zien wat zich daarbinnen afspeelt. Om te erkennen dat er iets in je leven is, dat opgeruimd moet worden.
Als christen wist ik dat ik mijzelf, anderen én God een rad voor de ogen draaide, door net te doen alsof het prima met mij ging, terwijl ik diep in een verslaving zat. Hoewel ik nog steeds probeerde Jezus te volgen, liep ik aan alle kanten vast. Ik had licht, Gods Licht nodig om mijn probleem te erkennen. Wat was dat moeilijk! Het betekende dat ik stappen moest gaan maken. Opbiechten. Hulp zoeken. Maar ik kon niet anders meer.
Door te erkennen dat ik een alcoholprobleem had, bracht ik de duisternis van mijn verslaving aan het licht. Dat haalde de angel eruit. Mijn geheim was weg. God had mij duidelijk gemaakt dat ik op een verkeerde weg was en ik mocht mij omkeren, naar Hem en met Hem. Het hielp om mijn verhaal stukje bij beetje te delen met anderen om steeds meer inzicht te krijgen in mijzelf en mijn verslaving, net zoals je de rokken van een ui één voor één afpelt.
Waarom dan de publiciteit zoeken? Omdat ik weet hoe zwaar het is om met zo'n donkere kamer in je hart te leven, zo'n geheim waar niemand iets van af weet. Je kunt het lang ontkennen, maar op een gegeven moment lukt het je niet meer. Dan moet je datgene wat je zo krampachtig probeert te verbergen in het licht brengen. Ik heb mijn verslaving aan God gegeven en ben er met anderen over gaan praten. Je geheim delen met iemand die je vertrouwt en hulp zoeken geeft zoveel opluchting! Het is een eerste stap op weg naar herstel.
Wat, of beter gezegd, wie is het licht dat nu in dat eens zo donkere kamertje van mijn hart schijnt? Dat is Jezus, die over zichzelf zegt: Ik ben het Licht der wereld; wie Mij volgt, zal beslist niet in de duisternis wandelen, maar zal het licht van het leven hebben. (Johannes 8:12)
In het bijbelboek 'Johannes' staat deze tekst vlak na het verhaal over een vrouw die op heterdaad betrapt was op overspel. Betrapt. Zij had dus duidelijk ook een geheim in haar leven. Volgens de Joodse wet had ze gestenigd moeten worden. Tegen wil en dank komt ze oog in oog met Jezus te staan. En terwijl de omstanders benieuwd zijn wat Jezus hiervan zal vinden (misschien horen ze iets wat ze tegen Hem kunnen gebruiken), zegt Jezus alleen: Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Dan druipt de één na de ander af tot alleen Jezus en de vrouw overblijven. 'Waar zijn je aanklagers nu?', vraagt Jezus. 'Heeft niemand je veroordeeld?' En als de vrouw ontkennend antwoordt, stuurt Hij haar naar huis met de woorden: 'Dan veroordeel ik je ook niet. Ga heen en zondig niet meer'.
Zo genadig is God! Hij veroordeelt ons niet, maar legde de straf voor al onze misstappen op Zijn Zoon Jezus, het Licht van deze wereld. Hij stierf aan een houten kruis, martelwerktuig van de Romeinen. Maar Hij stond op uit de dood en ging terug naar Zijn Vader in de hemel, tot de dag waarop Hij ons op komt halen.
Het is spannend om het licht in je hart toe te laten, maar het is zo de moeite waard!
En daarom kies ik voor openheid. Om iedereen die met een geheim in zijn binnenste leeft te bemoedigen. Je hebt licht in je leven nodig om te veranderen. Zet de deur van die donkere kamer in je hart open en laat het licht binnenstromen. Het is zo de moeite waard! Het Licht van deze wereld veroordeelt ons niet, maar gunt ons een nieuwe start!
En dát is het doel van Droge Woorden&Levend Water: hoop geven en bemoedigen. Ervaringen delen. Wat 'men' er ook van vindt. Om zo een stukje Licht te brengen in de donkere hoekjes, die er kunnen zijn.
